بعد از مدتها

توبازنده ای زندگی!!

ومن آن فسیل هزارساله که دیگرفریب نمی خورد،

نه به آسمان آبیت

نه به هوای تازه ات

نه به صبح وشادیهای توخالیت وغمهایت

هه!!!!

دیگرحنایشان رنگی ندارد

من، آن فسیل هزارساله ام که دیگرفریب نمی خورد

و تو!!

بازنده ای زندگی

دیگرمرا به هرچه می خواهی بفریب

مرا به هرچه می خواهی بفریب

الا به عشق!

که برای چنین فریبی

هنوزبا دست لرزان، آغوش بازمی کنم.....

 

                               ****

 

شب از جنگل شعله ها می گذشت

حریق خزان بود وتاراج باد

من آهسته دردود شب، رو نهفتم

و درگوش برگی

که خاموش خاموش می سوخت

گفتم:

-        مسوز این چنین گرم درخود، مسوز!! –

-        مپیچ این چنین تلخ برخود، مپیچ!! –

    که گر دست بیداد تقدیر کور

    تو را می دواند به دنبال باد

                                      مرا می دواند به دنبال هیچ!!!

                                      

 

                               ****

 

بارالها...

مرا ازحکمتی که گریه نمی آورد

فلسفه ای که نمی خنداند

وعظمتی که دربرابرکودکان، سرخم نمی کند