آیا این مطالب محرمانه است ؟ علت غفلت ما در چیست ؟؟؟
اگر خورشید بگیرد ...
گزارش غیر محرمانه برای آنان که نمی رسند یا نمی خواهند اخبار گوش بدهند.
وضع بنادر درون بهم ریخته است صدها کشتی بزرگ با محموله های هوا و
هوس در اسکله دلمان پهلو گرفته تا بار گناه تخلیه کند .
گمرک اندیشه ها پر از شبهه است . مرزهای اخلاقی باز است و هیچ پاسگاهی
از ورود فرهنگ بیگانه جلوگیری نمی کند .
در کنار این همه بزرگراه که برای رفاه و بیدردی کشیده شده جاده های پر دست انداز
و ناامن دینداری و ایمان را کسی آسفالت نمی کند . و گرد و غبار شایعات هم جلوی
دید را گر فته است .
دین و دنیا مرتب تصادف می کنند و تلفات بر جای می گذارند . بازار امر به معروف
و نهی از منکر تعطیل است مردم در خیابانها و پیاده روها عرض می فروشند و ارز
می خرند .
با اعتصاب در بخش توبه عفونت زباله های گناه همه جا را گرفته . کسی نیست که
آلودگی ها را جمع کند . مردم هم کم کم به تعفن معصیت عادت کرده اند و به این بخش
مراجعه نمی کنند.
با کناره گیری فقه و فتوا از فرماندهی قراردادها و عملها . نرخ درآمدهای نامشروع رو به
افزایش است . تورم نظریه قدرت تهیه ایمان را از قشر آسیب پذیر جوان گرفته است .
رنگ دین از دیوار دانشگاهها پریده . آموزش نسبیت دین در کلاسها افت اعتقادی جوانان
را به بار آورده است.
لوایح دل بی آنکه به تصویب دین برسد اجرا می شود.اداره هواشناسی مدتهاست که تعطیل
شده . از این رو خودهای جعلی و بدلی فراوان است.
کمتر پیامی از زمینیان به ملکوت مخابره می شود . بیم آن می رود که دیانت . سفیر خود
را از کشور دلها فرا خواند . با زندانی شدن عفاف . شهوت ره فرمانداری دلها گماشته شده
است.
از جبهه انقلاب هم گزارش های نگران کننده ای می رسد . حملات پیاپی از محور لیبرالیسم
انجام می گیرد . گفته بودیم حتی یک وجب هم از سرزمین ارزشها را به دشمن نخواهیم داد.
اما مواضع فتح شده یکی پس از دیگری به دشمن سپرده می شود .
مدافعان ارزشها سنگر به سنگر عقب نشینی می کنند. ارتفاعات عزت و ایثار و خدمت را از
دست داده ایم . خاکریزهای مناعت طبع . با زمین حرص و آز برابر شده است و ترکش دنیا
طلبی پیوسته از ما تلفات می گیرد .
دشمن منطقه را هدف سلاح های سمی رفاه زدگی قرارداده و نیروهای خط مقدم . شیمیایی
شده اند. همه جا پر از مین های ضد خلوص است . مدافعان تنگه احد را رها کرده و به جمع
غنائم مشغولند.بیم آن می رود که دشمن . محور مسئولیتها وپستها و مجلس و منبر و محراب
را دور بزند.
اما با تمام این اوصاف امید آن می رود که با تلاش شما توده ای هوای گرم ایمان به منطقه
دلها بفرستید و این سردی را از بین ببرید.
... اگر خورشید بگیرد ماه و ستارگان از کجا نور خواهند گرفت
استاد جواد محدثی
محرم
این چه شمعى است که جانها همه پروانه اوست
هر کجا مىگذرم عکس رخش جلوهگر است
هر کجا مىنگـرم جلـوه مستــانه اوســت
به تو مىگویند: «حسین» ، زیرا پژواک نامت در تلفظ کربلا طنینانداز است و کربلا، حماسه مکرر آفرینش انسان است. در این گردش متناوب، خون زاده مىشود و تا ملکوت اوج مىیابد و به شهادت مىرسد و دوباره زاده مىشود و دوباره و دوباره...
و تو، نقطه مرکز این حرکت دوّار هستى که شعاعش تا بىنهایت، استوارى دارد.
از عاشوراى حضورت، تا اربعین عروجت، تاریخ را هزاران پیچ و خم رخ داده است و هر لحظه انگار فصل تازهاى از حماسه بودن توست.
زمانه، حرفها دارد، ولى ناباورانه سکوت خویش را به سوگ نشسته است. تاب گفتن هم ندارد، چرا که ظرف ادراکها حقیر است.
میدان جاذبه شگفتت، هر دو قطب زمینى را مىرباید و همه جاذبههاى دیگر را از دل مىراند و به یک سو مىافکند، تا تنها تو باشى و بس. با کلمات نمىشود بازى کرد، وقتى که پاى عظمت تو در میان باشد.
دستم به قلم مىرود و قلمم، تاب نقش زدن را بر کاغذ بى جان ندارد. نامت آتش مىزند به جان آب، چه رسد به کاغذ، حتى اگر کاغذ، صفحهاى باشد به وسعت تمام آسمانها.
در دایره کلمات، واژهاى نمىشناسم که تقدس تو را بنمایاند و عظمت مبهم تو را به زبان آدمهاى این دنیا تعبیر کند،جز واژه خدایى «حسین (ع) » که «حسین» تنها در «حسین» تفسیر مىشود
سلام دوستان عزیز و گرامی فرا رسیدن ماه محرم و ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین رو به شما عزیزان تسلیت عرض می کنم
فرشته بیکار
این گونه زندگی کنیم
عید تون مبارک
. . . و اما باز این اشک است که از جادههاى دل مىگذرد و در کویر نیاز ساکن مىشود . دوباره کبوترهاى محرم خیال، با خاک
می‌خواهم امروز زیباترین واژه‌ها را برای دلم بسرایم. می‌خواهم تمام کلمه‌هایی که می‌نویسم کبوتر شوند و روی قطره‌ای شبنم آشیان بگیرند. می‌خواهم تمام فاصله‌ها را بشکنم و با تو صمیمی‌تر شوم،
دلمان این روزها به خشکسالى عشق دچار شده است، نمىفهمیم، چشمههاى خلوصمان خشک شده است نمىبینیم . گفتیم از اینجا تا فرات برویم، هرچه باشد تشنهى عشقیم،
راستى امروز اگر تشنهى قطرهاى از فرات عاشقى شویم و تا دجلههاى دلدادگى قصد دویدن کنیم، باید به کدامین ابر، تمناى باریدن کنیم تا زیر باران معرفت، عرفه را بیابیم؟
وقتى وادى به وادى عرفه را پیمودیم، حمد خدا مىخواندیم و نعمتهاى او را سپاس مىگفتیم و در حیرت مىماندیم، از الطاف بىهمتاى او و اکنون رسیدیم به تمناى عاشقانه، باید عبد ذلیل شویم، در مقابل معبود عزیز . قطره قطره سوز دل به خاک بریزیم، تا بذر التماسمان تا افلاک قد بکشد و آنگاه عارفانهها را بخوانیم .
ای آفریدگار آوازهای شکسته! اکنون شکسته‌ترینم ، می‌خواهم با شکسته‌های دلم، به سراغ تو بیایم، با زمزمه‌های پر سوز عرفه در فرازی که مولایم حسین سر به سوی آسمان، اشک از دیده، حزن در گلو چنین تو را خوانده است: ای که از هر کسی شنواتری، یا أسرع الحاسبین، یا أرحم الرّاحمین، تو رحیمی، مهربانی، خدای رحمتی، آفریدگار محمدی، ای رحیم! نیازم رو به درگاه توست و تمنایم به لطف بی‌منتهای توست، مبادا از درگاهت ناامید بازم گردانی.
یارب! می‌خواهم این نوا را چون مولایم حسین بارها و بارها تکرار کنم. آن‌چنان که او تو را می‌خواند و دل هر شنونده‌ای لرزید،
یارب! من از تو رهایی می‌طلبم، ابتدا، از خودم، از این نفس سرکش، از این تنی که شهوت بر فطرتش غالب شده، آری، رهایی می‌خواهم، رهایی از زندان گناه.
یارب! مرا رها کن از هرچه که فردا مرا در نزد حسین(ع) شرمنده می‌کند،
خدایا ! دل سرد سیرم را با خورشید هدایت خود گرم کن، چنان که فردای قیامت، شرمسار نباشم.
معشوقا ! به دنبال آسمانىترین واژهام تا یکى از هزار نام نیکوى تو را بخوانم ...
پس دریاب به نگاهى این همه نیاز را اى بىنیاز ...
دلتنگی
دروغ
آدمــارو دوست ندارم ٬ چون بــهم دروغ میگن
کاش فقط دروغ می گفتن ٬ امّا خیلی هم بدن
وقتی اســم خستـــگی و تنـهایی و غم میاد
خیلی زود جا می زنن ٬ انگار ازشون کم میاد
تورو مجبور می کنن اونجوری که نیستی بشی
اگـرم خودت نـــخوای بــاید اســــارت بکـــشی
هی می گن آدم باید فقط مث کویر باشه
بتونه پرواز بکنه ٬ امّا تو غم اسیر باشه
تو می خوای راحت باشی از عادتهای مسخره
گریتو نمــی شنون ٬ انگار که گوشاشــون کـره
از تو می خوان همیــشه قلــبتــو داغـون بکنی
هر کی گفت دوست داره ٬ خونشو ویرون بکنی
من یه روز حصــارو بی دلــیلو بــاید بشـــکنم
بعد بگم هر جا تو باشی اونجا میشه مسکنم
شما هم دعا کنید یه روز منم پرواز کنم
زندگــی خوبی رو تو ر‌‌‌ؤیــاهام آغــاز کنم
من اینجا میان تنهاییها زندگی خوبی دارم .
غم تنها رفیق بی توقع من سالهاست با من زندگی می کنه .
باهاش خو گرفتم .
اگه یه روز نباشه زندگیم معنا نداره
پشیمان
اول قــصـــه میــــگفتم که نـــــگاهم مـــــوندنی نیـــست
من می گفتم که تو قلبم خطی هست که خوندنی نیست
اول قـــصه می گــــفتم که دلـــــم زخمی و خستس
دل به هیچکس نمی بنده بس که ویرونه و شکستس
روزای اول دیــــدار عاشــــق نگــــات نبودم
شعر ناب آسمونرو واسه چشمات نسرودم
روزای اول دیــدار تو چـــــشات نگاه نکردم
نامه ای که دادی دستم دیدم اما وا نکردم
یه دفعه برق نگاهت شعله زد نشست تو جونم
داد زدم تا وقتی زندم اینجا پــیش تو مـــی مونم
توی شعرم با صداقت عهد و پیمونی رو بستم
توی اون گـــفتم تا آخـــر تنها بـا تـو زنده هستم
پس می گیرم اگه گفتم که وفا معنا نداره
اگه گفتم که نگاهت توی ســینم جا نداره
پس میگیرم اگه گفتم خسته از برق چشاتم
همسفر هر جا باشــی مثل ســایه پا به پاتم
اول و آخر قصه تنها با تو جون می گیره
دل دیوونه می دونه که بدون تو میمیره
--------------------------------------------------------
همه جا با تو و دور از تو بودن معجزیست که من با چشم خود دیدم .
سلام دوستان عزیز و همیشه همراه
امیدوارم تونسته باشم نظر شما عزیزان رو تامین کرده باشم .خوشحال می شم انتقادات و پیشنهادات خود رو جهت هر چه بهتر شدن وبلاگ به بنده انتقال دهید .
برادر کوچک شما علی